Demokrasi Can Çekişiyor

Laiklik toplumumuzda her daim korunması gereken demokrasinin baş değeri olarak görüldü. Bu nedenle sosyal demokrat kesimler yaşam şeklimize müdahale edilecek korkusuyla aynı yaşam şeklini savunan Türk Silahlı Kuvvetlerine yakın durdu. Salt bu yüzden Türk Silahlı Kuvvetlerinin siyasette güçlü etkinliğine geçmişte istisnalar olsa da çoğunlukla sıcak bakıldı.

 Her şey vatan için! En büyük asker bizim asker!

Kabul etmek gerekir ki bu durum demokrasinin gelişimini engellemiş, sivil güçlerin etkinliğinin olgunlaşmasını geciktirmiştir.  Bu gün inanıyorum ki sivil toplum Türkiye’de laik yaşam şeklinin devamlılığını sağlayacak güçtedir.

İktidar partisi AKP’nin ise Türk Silahlı Kuvvetleri’nin siyasetteki etkinliği olmaması gerektiği yönündeki görüşü, demokrasi inancından değil bariz Türk Silahlı Kuvvetlerini kendilerine bir tehdit olarak gördüklerindendir. Neden?  Çünkü her zaman çelişkilerle dolu olan gerek açıklamaları gerek faaliyetleri ile demokrasiyi algılayış biçimleri top yekün yanlış.

Demokrasi çoğunluğun faşizmi değildir. Toplumun yarısı bizimle aynı fikirde diye, yarısının haklarını savunmak demokrasi değildir. Bunu uygulayan parti demokratik hiç değildir.

 Ne derece demokratik olduğunuzu gösteren kendiniz gibi düşünmeyen insanlara, azınlık gruplara, farklı görüşlere, uç fikirlere nasıl baktığınız ve nasıl yaklaştığınızdır.

Seçim sürecinde Kemal Kılıçdaroğlu alevi kimliğinden ötürü seçim meydanlarında Türkiye Başbakan’ı tarafından yuhalatılırken demokrasinin başı dönüyordu.

Ordunun siyasetteki etkinliği azaltılırken yapılan tüm antidemokratik telefon dinlemeleri, aylarca kuru kuruya gözaltında kalan özgürlüğü çalınan insanlar cezaevindeyken demokrasinin midesi bulanıyordu.

Genç bir kızın sokakta karnındaki bebek öldürülüp özel hayatını ağızlarına sakız ettiklerinde demokrasi bayılmak üzereydi.

Eşcinselliği hastalık olarak topluma sunduklarında demokrasi hastalığın acımasız kollarında can çekişiyordu.

Aynı görüşte olan gazeteciler demokrasi değil mi (!) taş üstünde taş bırakmazlarken farklı görüşte olan gazeteciler, yazarlar kez yayımlanan keza yayımlanmayan yazıları yüzünden yargılanırken demokrasi acıyla inliyordu.

Uzun lafın kısası; AKP hükümeti kendi üstlerindeki tehditi kaldırmak ve iktidarda kalabilmek için demokrasiyi ağızlarına sakız etti.

Demokrasi can çekişiyor.

Aşı Defteri

Ağızdan çıkacak her iğneli söze karşı bağışıklı olduğumu söylediğimde inanmayanlara aşı defterimi gururla gösteriyorum.  Oluyor ya bazen yine de inanmayanlar çıkıyor onlar ki eşeğini sağlam kazığa bağlayan aynı zamanda arabalarını güvenilir otoparka bırakan nihilistler.

Bir kinim yok onlara da karşı tek yapmam gereken sayfaları çevirmelerine izin vermek, ve sayfaları çevirirken onları sabırla izliyorum. Yüzüne bakıyorum, üzülür gibi mi yoksa acı mı çekiyor benim o zamanlar çektiğim gibi yok hayır gülümsüyor ya hiç yaşamadığından ya da hala inanmadığından. Ama olsun gururla ilk sayfadaki aşımı gösteriyorum hepimize çocukken yapılan iğne annemizin yaptığı o iğneler  yenilir yutulur sözler yenilmiş yutulamayan sözler , zorunludur ama izleri farklıdır devlet aşısı gibi de birebir aynı şekillerde görülmez kollarda farklı hayatlarda değişik izlerle sezdirir varlığını yaşamımızda.

İkinci sayfada o yıllar önceki kırmızı ayakkabı hikayesini yaşadığım anda kızardığım gibi yine kızarıyorum o kırmızı ayakkabılarımı anımsıyor, ezilen ilk genç kızlık umutlarımı gözlerimin önünden geçiyorum. O gün cevap vermeme susup kalma pişmanlığımın ardından bir daha kimsenin karşısında susup kalmadığımı biliyorum. Anlatacak bir hikayem olduğu ve ne o zaman ne bu gün o kadar zalim olmadığım için gururlanıyorum.

Çoğu ikinci sayfada duruyor inanan inanmış, inanmayan sıkılmış aşı defterimi devralıyorum.

Her hayvanın bir aşı defteri olması lazım diyorum alırken, gözlerime inanamayarak bakıyorlar. Hayvan kalmamak için aşılara ihtiyacımız olduğunu anlatırken bir adım daha geri atıyorlar oralı olmuyorum.

Öyle ki hayvandan daha tehlikeli bir şey varsa kendini insan sanan bir hayvandır.

Onlar geri adımlarında beni koruduklarından habersiz, bense onlara müteşekkir uzaklaşıyorum.

dilan
Saçmalamalardan Seçmeler 2

İpotek

Karşılaştırmalı edebiyatın para etmediği bir yerde, huzura ererek can vermek isterdim. Ölene kadar görmek istediklerimizi listelesek, ne kadar farklı kulvarlarda birbirimizden ne kadar uzak  yollarda olduğumuzu görebilirdik.

Olur ya kafan atar bir gün anasını sattığımın dünyası dersin, sonra anasını arar durur bulamazsın. Bundandır bir türlü huzura eremeyişimiz. Dediklerini yapan, yaptıklarını demeyen insan kendini bulur. Patentini almak istedim bu insanın, bulamadım. Önce nesli tükendi dediler, sonra hiç olmadığını iddaa ettiler.

Kalıntılara baktım, parçaları birleştirdim. Hiç olmamış ya da hep olmuş bir varlığın peşinden kilometrelerce sürüklendim. Sonra döndüm kendime bakacaktım, yeterli saydamlıkta ayna bulamadım.

Sürekli ne aradığımı bilmeden aradım durdum, en son aynaya geldiğimde farkettim ki yanlış yansımalara bakmışım. Yeşil gözlü bir amcanın gözünden yansımayla, kahverengi gözlü teyzenin bakışındaki yansıma aynı olur mu? Olmaz mı, varsın olmasın..

Nesillerin konuştuğu, algıladığı devlere baktım. Çok yüksektelerdi çıkamadım kimisinin yanına, en kısa zamanda bulutlarda bir ev edinmeliyim diye not aldım ucu kıvrık not defterime. Hem öyle ya kolaydı artık ev edinmek, kredi alırdım. Geleceğimi ipoteklemek için bankaya gittim hemen, dedim bulutlarda ev alacağım geleceğim parlak ipoteğe hazırım. Güldüler bana, baktım gözlerine iyi günlerinde değiller yarın yine gelirim dedim, not defterime yarın gideceğimi yazmayı unutmuşum bir daha gidemedim. Velhasıl bunu bulutlarda evimin hala olmadığını farkettiğimde hatırladım, sonra düsündüm iyi ki almamışım. Sakarımdır ben düşüveririm, hayat sigortamda yok ipotekleyecek başka bir yanımda yok.

Gecmiş asla ipoteğe değecek kadar değerli olmaz, unutulup gidenin kime ne hayrı olur. Hayat sigortası olmadan bulutlarda ev almamaya karar verdim, böylelikle vazgeçtim.

dilan
Saçmalamalardan seçmeler1