Ağızdan çıkacak her iğneli söze karşı bağışıklı olduğumu söylediğimde inanmayanlara aşı defterimi gururla gösteriyorum. Oluyor ya bazen yine de inanmayanlar çıkıyor onlar ki eşeğini sağlam kazığa bağlayan aynı zamanda arabalarını güvenilir otoparka bırakan nihilistler.
Bir kinim yok onlara da karşı tek yapmam gereken sayfaları çevirmelerine izin vermek, ve sayfaları çevirirken onları sabırla izliyorum. Yüzüne bakıyorum, üzülür gibi mi yoksa acı mı çekiyor benim o zamanlar çektiğim gibi yok hayır gülümsüyor ya hiç yaşamadığından ya da hala inanmadığından. Ama olsun gururla ilk sayfadaki aşımı gösteriyorum hepimize çocukken yapılan iğne annemizin yaptığı o iğneler yenilir yutulur sözler yenilmiş yutulamayan sözler , zorunludur ama izleri farklıdır devlet aşısı gibi de birebir aynı şekillerde görülmez kollarda farklı hayatlarda değişik izlerle sezdirir varlığını yaşamımızda.
İkinci sayfada o yıllar önceki kırmızı ayakkabı hikayesini yaşadığım anda kızardığım gibi yine kızarıyorum o kırmızı ayakkabılarımı anımsıyor, ezilen ilk genç kızlık umutlarımı gözlerimin önünden geçiyorum. O gün cevap vermeme susup kalma pişmanlığımın ardından bir daha kimsenin karşısında susup kalmadığımı biliyorum. Anlatacak bir hikayem olduğu ve ne o zaman ne bu gün o kadar zalim olmadığım için gururlanıyorum.
Çoğu ikinci sayfada duruyor inanan inanmış, inanmayan sıkılmış aşı defterimi devralıyorum.
Her hayvanın bir aşı defteri olması lazım diyorum alırken, gözlerime inanamayarak bakıyorlar. Hayvan kalmamak için aşılara ihtiyacımız olduğunu anlatırken bir adım daha geri atıyorlar oralı olmuyorum.
Öyle ki hayvandan daha tehlikeli bir şey varsa kendini insan sanan bir hayvandır.
Onlar geri adımlarında beni koruduklarından habersiz, bense onlara müteşekkir uzaklaşıyorum.
dilan
Saçmalamalardan Seçmeler 2
Bir kinim yok onlara da karşı tek yapmam gereken sayfaları çevirmelerine izin vermek, ve sayfaları çevirirken onları sabırla izliyorum. Yüzüne bakıyorum, üzülür gibi mi yoksa acı mı çekiyor benim o zamanlar çektiğim gibi yok hayır gülümsüyor ya hiç yaşamadığından ya da hala inanmadığından. Ama olsun gururla ilk sayfadaki aşımı gösteriyorum hepimize çocukken yapılan iğne annemizin yaptığı o iğneler yenilir yutulur sözler yenilmiş yutulamayan sözler , zorunludur ama izleri farklıdır devlet aşısı gibi de birebir aynı şekillerde görülmez kollarda farklı hayatlarda değişik izlerle sezdirir varlığını yaşamımızda.
İkinci sayfada o yıllar önceki kırmızı ayakkabı hikayesini yaşadığım anda kızardığım gibi yine kızarıyorum o kırmızı ayakkabılarımı anımsıyor, ezilen ilk genç kızlık umutlarımı gözlerimin önünden geçiyorum. O gün cevap vermeme susup kalma pişmanlığımın ardından bir daha kimsenin karşısında susup kalmadığımı biliyorum. Anlatacak bir hikayem olduğu ve ne o zaman ne bu gün o kadar zalim olmadığım için gururlanıyorum.
Çoğu ikinci sayfada duruyor inanan inanmış, inanmayan sıkılmış aşı defterimi devralıyorum.
Her hayvanın bir aşı defteri olması lazım diyorum alırken, gözlerime inanamayarak bakıyorlar. Hayvan kalmamak için aşılara ihtiyacımız olduğunu anlatırken bir adım daha geri atıyorlar oralı olmuyorum.
Öyle ki hayvandan daha tehlikeli bir şey varsa kendini insan sanan bir hayvandır.
Onlar geri adımlarında beni koruduklarından habersiz, bense onlara müteşekkir uzaklaşıyorum.
dilan
Saçmalamalardan Seçmeler 2
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder